Hrvatsko filozofsko društvo i Human Rights Film Festival, uz podršku Hrvatskog filmskog saveza i Vijeća srpske nacionalne manjine Grada Zagreba, organiziraju zagrebačku premijeru film
Projekciju će pratiti diskusija o filmu pod moderaturom Petra Milata i Mime Simić u kojoj će sudjelovati Želimir Žilnik, redatelj filma, i njegova glavna junakinja, Dragica Srzentić. Premijera filma najavljuje dva događaja: Simpozij Filozofija i umjetnost (Zagreb, Školska knjiga, 1-3. 12. 2011) i Human Rights Film Festival (Zagreb, Kino Europa & Dokukino Croatia, 5-10. 12. 2011). Projekcija će se održati u srijedu, 30. studenog u 19 sati u Kinu Tuškanac. Ulaz je slobodan.
Dokumentarni film Jedna žena – jedan vek na principima iskaza, intervjua i rekonstrukcije, a kroz životnu priču danas 99-godišnje Dragice Srzentić, osvjetljava niz značajnih događaja i osoba vezanih za jugoslavensku povijest prije i poslije Drugog svjetskog rata. Kroz sliku jednog stoljeća života žene-heroja (koja je, među ostalim, 1948. godine osobno odnijela Staljinu u Moskvu čuveno Titovo “ne”), otvaraju se rijetko spominjani segmenti jugoslavenskih intelektualnih i ideoloških labirinata kroz koje se prolazilo u stvaranju i propadanju brojnih država u kojima je živjela ova Istrijanka rodom iz Sovinjaka (Austrougarska, Kraljevina Italija, Kraljevina SHS, Kraljevina Jugoslavija, NDH, FNRJ, SFRJ, Hrvatska, Srbija).
Želimir Žilnik jedan je od najznačajnijih režisera na prostoru bivše Jugoslavije i svjetski priznati umjetnik. Rođen je u Nišu 1942. godine, a živi i radi u Novom Sadu. Autor je brojnih igranih i dokumentarnih filmova i jedan od začetnika žanra koji se naziva “doku-drama”. Nagrađivan je na domaćim i internacionalnim filmskim festivalima. Od početka profesionalnog rada na filmu, okrenut je suvremenim temama koje uključuju društvenu, političku i ekonomsku kritiku svakodnevice. O tome svjedoči i njegov najpoznatiji film Rani radovi iz 1968. godine, koji je nagrađen Zlatnim medvjedom na Berlinskom filmskom festivalu, kao i sa četiri nagrade na Pulskom festivalu iste godine. Nakon problema sa cenzurom u Jugoslaviji, te zaustavljanja rada na drugom igranom filmu, Žilnik sredinu sedamdesetih godina provodi u Njemačkoj, radeći nezavisne filmove. Po povratku u zemlju, od kraja sedamdesetih režira seriju dobro primljenih televizijskih filmova i doku-drama za TV Beograd i TV Novi Sad, koji su nagrađivani na televizijskim festivalima u zemlji i inozemstvu. Uz to, tokom sedamdesetih i osamdesetih, snima i igrane filmove koji nagovještavaju političke i socijalne promjene, kao i nadolazeće tenzije u zemlji. Tokom devedesetih, u nezavisnim filmskim i medijskim produkcijama realizira niz igranih i dokumentarnih filmova na temu kataklizme na Balkanu. Filmovi su dobili najznačajnije nagrade na domaćim festivalima (u Herceg Novom, na Paliću, u Novom Sadu i Sopotu). Pokazani su na brojnim međunarodnim festivalima, a na Berlinaleu 2005. godine njegov je film Marble Ass dobio značajnu nagradu Teddy. Slom sistema vrijednosti u post-tranzicijskim zemljama centralne i istočne Evrope i problemi izbjeglištva i migracija u novonastalim okolnostima proširene Europe teme su ciklusa Žilnikovih filmova od 2000. do 2009. prikazanih na više od 250 međunarodnih festivala i filmskih manifestacija. Od 1997. godine se bavi i pedagoškim radom, kao mentor i izvršni producent niza međunarodnih filmskih radionica za studente iz jugoistočne Evrope, te kao gostujući predavač na mnogim filmskim školama u Engleskoj, Nizozemskoj, Austriji, SAD, Mađarskoj, Švedskoj itd.